Міграцыі насельніцтва

Ажыццяўляліся таксама і адваротныя міграцыі, напрыклад. стараабрадскага насельніцтва з Расіі, якое асядала ў розных раёнах Беларусі больш або менш кампактнымі і эндагамнымі групамі. Да канца XVIII ст. іх колькасць на Беларусі, Літве і Украіне дасягнула 140 тыс. чалавек [3]. У адрозненне ад эндагамных груп стараабрадцаў, якія слаба кантактавалі з карэнным іншаканфесіянальным насельніцтвам і не ўносілі якога-небудзь прыкметнага ўкладу ў этнічную характарыстыку краю, іншыя групы праваслаўнага насельніцтва аказваліся актыўна ўцягнутымі ў працэсы этнакультурнай і моўнай міксіі. Гэта ўзмацняла працэсы міжэтнічнага ўзаемадзеяння на тэрыторыі Беларусі. У цэлым жа ўцягненне ў непасрэдныя і доўгія кантакты значнай колькасці людзей, часта з далёкіх адна ад другой мясцовасцей, рабіла міграцыю важнейшым стымулятарам распаўсюджвання сінхроннай этнакультурнай інфармацыі, што забяспечвала культурную інтэграцыю беларусаў з іншымі народамі Усходняй Еўропы, і ў прыватнасці з рускім.

Некаторая стабілізацыя колькасці насельніцтва і змяншэнне міграцый з Беларусі намецілася к сярэдзіне XVIII ст. Аднак у другой палавіне XVIII ст. колькасць мігрантаў зноў узрастала, праўда, гэта былі ўжо ў асноўным адваротныя або ўнутраныя міграцыі. Новыя міграцыйныя хвалі праходзілі на беларускіх землях пасля першага падзелу Рэчы Паспалітай 1772 г. У далучаныя да Расіі ўсходнія раёны Беларусі пачаўся прыток бежанцаў з заходніх і цэнтральных зямель. Толькі ў полацкай правінцыяльнай канцылярыі з мая па кастрычнік 1773 г. было зарэгістравана 45 выхадцаў сялян з новай граніцы, у тым ліку 29 адзінокіх і 16 з жонкамі і дзецьмі. За 1790—1792 гг. з цэнтральнай і заходніх частак беларускіх зямель ва ўсходнія перасялілася каля тысячы сялян мужчынскага полу [4]. Пасля наступных падзелаў Рэчы Паспалітай у сувязі з некаторымі адміністрацыйнымі мерапрыемствамі меў месца рух насельніцтва з Расіі на Міншчыну, Мазыршчыну, у раён Рэчыцы і на Украіну.

Колькаснае змяненне саслоўна-сацыяльнай структуры феадальнага грамадства Беларусі, наяўнасць на яе землях рознаэтнічнага насельніцтва (пры безумоўнай дамінанце беларускага), рэзкія ваганні колькасці насельніцтва — усё гэта ў значнай ступені адбілася на характары этнагістарычнага жыцця беларусаў, на іх мове, культуры, самасвядомасці і іншых этнавызначальных прыметах.

Другие статьи

Цунами
Цунами (яп.«порт, залив», «волна») — это длинные волны, порождаемые мощным воздействием на всю толщу воды в океане или другом водоёме. Причиной большинства цунами являются подводные землетрясения, во время которых происходит резкое смещение (поднятие или опускание) участка морского дна ...